Hoxe, 27 de novembro de 2015, faleceu Xosé Neira Vilas, escritor galego. A súa obra máis destacada é Memorias dun neno labrego, considerado o libro máis lido da literatura galega que nos fala do rural e da emigración.
Velaquí vos deixamos un pequeno fragmento:
Entrei na casa.
Non había ninguén.
Semellaba un cemiterio. Unha campa baldeira.
Deiteime na cama. Soñei con Manolito e con meu pai. Os dous
andaban a enredar un co outro e o señor divertíase. Mentres, eu choraba.
Choraba e ninguén facía caso de min.
Ninguén ollaba as bágoas que me relucían nas fazulas, caían
no chan e fuxían cara ó río por entre os renques de millo.
Pachín seguía á miña beira, como se quexese falarme ou
chorar comigo.
Cando abrín os ollos vin máis de dez cara arredor de min.
Enxuguei as bágoas coa camisa. Pachín fitoume dende a beira
da cama. Paseille una man polo pescozo e voltei a dormir.
Hoxe non chora só Balbino, hoxe chora a literatura galega. Hoxe choramos todos.
Hoxe non chora só Balbino, hoxe chora a literatura galega. Hoxe choramos todos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario